مشخصات دوره
آموزش تنبور
تنبور سازی زهی-مضرابی و از کهن‌ترین سازهای موسیقی ایرانی است که با دسته‌ای بلند و کاسه‌ای گلابی‌شکل شناخته می‌شود. این ساز که در مناطق غرب ایران از جمله کرمانشاه، کردستان و لرستان رواج دارد، به دلیل ماهیت عرفانی و مقامی‌اش جایگاهی ویژه در موسیقی ایرانی دارد. تنبور با انگشت نواخته می‌شود و دارای ۱۴ پرده است و معمولاً سه سیم دارد؛ این ساز بر خلاف برخی سازهای دیگر فاقد ربع پرده است.
ویژگی‌های تنبور
-
سیم‌ها:
معمولاً دارای سه سیم است، اما در گذشته دو سیم و در نسخه‌های جدیدتر چهار سیم نیز دیده می‌شود.
-
پرده‌ها:
دارای ۱۴ پرده (دستان) است و ربع پرده ندارد.
-
نواختن:
با انگشت و بدون مضراب مصنوعی نواخته می‌شود.
-
ساختار:
دسته ساز بلند و کاسه آن گلابی‌شکل است که معمولاً از چوب توت یا گردو ساخته می‌شود.
تاریخچه و جایگاه
- قدمت تنبور به هزاران سال قبل و ایران باستان بازمی‌گردد و یکی از کهن‌ترین سازهای زهی زخمه‌ای به شمار می‌رود.
- در فرهنگ و مناطق یارسان و دراویش، تنبور جایگاهی عرفانی و مذهبی دارد.
- این ساز در مناطق غربی ایران، به خصوص در کرمانشاه، کردستان و لرستان، به عنوان سازی عرفانی و موسیقی مقامی کاربرد دارد.
تفاوت با سه‌تار
- تنبور دستی بلندتر و کاسه‌ای کوچکتر و گلابی‌شکل‌تر از سه‌تار دارد.
- ساختار و تعداد سیم‌های آن با سه‌تار متفاوت است و به طور کلی تنبور سازی باستانی‌تر و با ماهیتی متفاوت از سه‌تار است