مشخصات دوره
آموزش تنبک
تمبک یک ساز کوبه‌ای اصیل ایرانی و یکی از کامل‌ترین سازهای ضربی در جهان است که به شکل جام ساخته می‌شود و با پوست کشیده شده‌ای نواخته می‌شود. این ساز که جزو طبل‌های جامی‌شکل محسوب می‌شود، با انگشتان و کف دست نواخته شده و نقش اصلی در تعیین ریتم و همراهی با دیگر سازها را در موسیقی ایرانی، به‌ویژه در موسیقی سنتی، ایفا می‌کند.
اجزا و ساختار تمبک
-
بدنه:
معمولاً از چوب‌های گردو، افرا یا توت به صورت یک تکه ساخته می‌شود و دو بخش اصلی دارد:- تنه: قسمت حجیم‌تر و بزرگ‌تر بدنه که پوست روی آن کشیده می‌شود.
- نفیر: قسمت باریک‌تر و کوچک‌تر که به سمت دهانه باز انتهایی می‌رود.
-
پوست:
قسمت صدادهنده ساز است که معمولاً از پوست بز یا گاو تهیه می‌شود و با دقت روی دهانه بزرگ‌تر کشیده می‌شود تا صدایی شفاف تولید کند.
نحوه نواختن
- تمبک به صورت افقی بر روی ران نوازنده قرار می‌گیرد.
- نوازنده با استفاده از تمام انگشتان و کف دست خود بر قسمت‌های مختلف پوست (مرکز، میان، کنار) ضربه می‌زند تا صداهای متنوعی ایجاد کند.
کاربرد و اهمیت
-
ریتم و هماهنگی:
تمبک اصلی‌ترین ساز ریتمیک در موسیقی ایرانی است و به عنوان نقش مترونوم برای هماهنگی با دیگر نوازندگان و حفظ ضرب در گروه عمل می‌کند.
-
تکنوازی:
به دلیل گستردگی تکنیک‌های نوازندگی آن، تمبک ساز بسیار کاملی برای تکنوازی نیز است.
-
موسیقی سنتی:
جزو ارکان اصلی موسیقی سنتی ایرانی است و درک ریتم در این موسیقی، بدون آشنایی با تمبک، دشوار است.