چرا صدای ضبط شده با صدای خودمان فرق دارد؟
چرا صدای ضبط‌شده با صدای خودمان فرق دارد؟ وقتی صدای خود را در یک پیام صوتی یا فیلم می‌شنویم، معمولاً تعجب می‌کنیم و حتی ممکن است از آن خوشمان نیاید. اما چرا صدایی که در ضبط‌ها می‌شنویم با چیزی که از دهان خودمان می‌شنویم متفاوت است؟ نحوه شنیدن صدای خودمان وقتی صحبت می‌کنیم، صدا از دو مسیر به گوش ما می‌رسد: رسانش هوایی: یعنی موج‌های صوتی از دهان خارج شده و از طریق هوا وارد گوش می‌شوند. رسانش استخوانی: ارتعاشات تارهای صوتی و جمجمه، مستقیماً درون استخوان‌ها و بافت‌های سر منتقل شده و گوش داخلی را تحریک می‌کند. آنچه در ضبط می‌شنویم وقتی صدایمان ضبط می‌شود، فقط همان صدای «رسانش هوایی» ثبت می‌گردد. پس موقع گوش دادن به ضبط، مسیر استخوانی وجود ندارد و در نتیجه صدا نازک‌تر، زیرتر و گاهی حتی بی‌روح‌تر به نظر می‌آید. کیفیت ضبط‌کننده هم مهم است نوع میکروفون، محیط ضبط، نویزها و حتی فاصله دهان تا میکروفون، می‌توانند روی رنگ صدا تأثیر بگذارند و تفاوت صدای ضبط‌شده را بیشتر کنند. چطور به صدای ضبط‌شده‌مان عادت کنیم؟ چند بار خودتان را ضبط و گوش کنید. در محیط ساکت و با میکروفون بهتر ضبط کنید. از هدفون استفاده کنید تا جزئیات صدا را بهتر بشنوید. تفاوت در «مسیر شنیدن»، دلیل اصلی این تجربه عجیب است. صدایی که در ضبط می‌شنویم همان صدایی است که دیگران همیشه از ما می‌شنوند — فقط برای مغز ما جدید و ناآشناست!
رسانش استخوانی باعث می‌شود صدای خودمان را با تُن عمیق‌تر و گرم‌تری بشنویم، در حالی که دیگران تنها همان صدایی را می‌شنوند که از طریق هوا منتقل می‌شود.
جمع‌بندی
درج نظر